Do ciekawych wniosków doszli autorzy analizy pierwiastkowej tkanki włosa której poddano grupę reprezentatywną sportowców u których stwierdzono podatność na kontuzję oraz grupę reprezentatywną sportowców, u których nie stwierdzono podatności na kontuzję.
O badaniu, jaki jego wynikach wspomina dr. N med Krzysztof Janusz Krupka w swojej książce pt. Krzem. Pierwiastek życia. Podaje on informację, że zawodnicy, u których częstość kontuzji była wysoka, mieli niskie stężenie krzemu we włosach (około 4 ppm), zaś zawodnicy, u których nie stwierdzono podatności na kontuzję – wysokie (powyżej 20 ppm). Można zatem wnioskować, że badanie to wykazało znaczący wpływ ilości krzemu na podatność mięśni i chrząstek na urazy sportowe.
Wpływ krzemu na jakość mięśni i chrząstek polega głównie na zwiększeniu zawartości kolagenu. Chrząstka, dzięki obecności w niej mukopolisacharydów działa jak gąbka, która może pomieścić dużą ilość wody. Chrząstka to przykład tkanki, w której krzem odgrywa podwójną rolę – zarówno w zakresie struktury, jak i metabolizmu. Organizm potrzebuje jej przede wszystkim, jako amortyzatora między stawami. Zdaniem dr, Krupki niedostateczna ilość krzemu powoduje szybsze (nazwijmy to) wysychanie chrząstek i ich szybszą degradację. Ma to znaczenie nie tylko w sporcie, ale też we wszystkich chorobach reumatycznych i zwyrodnieniowych narządów ruchu.
Możemy więc wysnuć wniosek, że krzem pomaga z zapobieganiu, oraz leczeniu takich kontuzji przeciążeniowych jak:
naciągnięcia,
naderwania mięśni bądź więzadeł,
skręcenia w obrębie stawów,
degradacja chrząstki stawowej,
zwichnięcia,
złamania.
Krzem a osteoporoza
Osteoporoza rozwija się gdy krzem, wapń i magnez nie są obecne w organizmie w wystarczających ilościach.
Krzem wydalany jest przez układ moczony w postaci jonu ortokrzemianowego. Jony te łączą się z kationami magnezu i wapnia , więc jak wydalamy z moczem krzem to także wapń i magnez.
Wpływ krzemu na proces zrostu kości
Krzem jest ważny dla metabolizmu tkanki łącznej, bowiem zaobserwować można duże stężęnie tego pierwiastka w organellach jej składników komórkowych, w szczególności w mitochondriach osteoblastów i innych komórek biorących udział w formowaniu tkanki łącznej, w tym wypadku kości. Dlatego obserwuje się szczególną skłonność krzemu do lokalizacji, w tych strefach tkanki kostnej, w której zachodzą intensywne procesy wzrostowe. Jest to wyraźny dowód na to, że krzemu jest najwięcej tam, gdzie następuje jakakolwiek regeneracja, lub budowa nowych struktur żywego organizmu.
Dojrzałość kości oznacza zaawansowanie procesu mineralizacji. Wraz z następowaniem tego procesu, stopniowo zmniejsza się zawartość krzemu. Jednakże wzrost tempa mineralizacji, dzięki obecności krzemu, wskazuje na synergię wapń – krzem.
Synergię tę potwierdza również równoczesne zwiększenie zawartości wapnia w tkance kostnej, wraz ze zwiększeniem podaży krzemu w diecie. Wapń spełnia zarówno rolę metaboliczną, w odniesieniu do tkanki łącznej, jak i ważną funkcję strukturalną, będąc stałym skladnikiem kompleksów białkowo – glikozamino – glikanowych.
Organiczny krzem wraz z wapniem współpracują w procesie budowy i odbudowy kości.
Obecność krzemu zapewnia prawidłowy proces gojenia się złamań, ponieważ działa on, jako główny motor procesu remineralizacji i przygotowuje wbudowywanie wapnia w nowo powstałą masę kostną.
Źródła:
M.T. Murry, „Encyclopedia of Nutritional suplement”, Prima Publishing 1996.
Carlise E, Nutrition Review, 40, 1982, pp193-198.